De Legerplaats Hohne werd in 1964 voornamelijk bewoond door Britse en Nederlandse troepen. De Nederlandse militairen waren een eenheid van beroepsofficieren en onder-officieren versterkt met dienstplichtige kornetten, wachtmeesters en huzaren. Anders dan in Nederland, waar Jan Soldaat ieder weekend met verlof naar huis mocht, moesten de in Hohne gelegerde kornetten en overige dienstplichtigen vier weken in de legerplaats blijven en gingen dan voor een hele week met verlof terug naar huis in Nederland.
De Britse militairen waren allemaal beroepsmilitairen, die hun gezinnen mee naar Duitsland hadden genomen. Daardoor was de legerplaats Hohne niet alleen een grote kazerne met uitgebreide oefengebieden, maar voor de Britten tevens een compleet dorp met een kerk, theater, supermarkt, hospitaal en een school. Dat had tot gevolg dat er naast militairen en hun gezinnen ook verpleegsters en onderwijzeressen het Britse deel van het kamp bevolkten. Deze verpleegsters en onderwijzeressen waren voor het grootste deel ongetrouwde jonge vrouwen voor wie de Nederlandse dienstplichtige kornetten en een enkele luitenant attractieve partners waren voor een vriendschappelijk avondje uit, een one-night stand of een langere amoureuse relatie. Maar ook het jachtinstinct van de Nedederlandse kornetten wekte veelvuldig een warme belangstelling voor al dat ongebonden vrouwelijk wild. De Nederlandse kornetten waren daarom graag geziene gasten in de Britse ladiesmess. Nieuw aangekomen kornetten werden al gauw door zij, die al langer in Hohne hun dienstplicht vervulden, op het spoor gezet van hetgeen in de ladiesmess geboden werd, zodat zij niet de avonden in verveling en eenzaamheid in de militaire omgeving hoefden te slijten.
Zo ging het ook met de nieuw in Hohne aangekomen kornet Roel; een stevige Drentse boerenzoon, die net zijn SROC-opleiding met succes had afgesloten. De verhalen over willige en aantrekkelijke Engelse nurses en teachers riepen warme hormonale gevoelens bij Roel op en vol verwachting volgde hij het spoor der verleiding naar de Ladiesmess. Bij binnenkomst viel zijn oog direct op de Engelse mess-presidente Ann, een stevige en struise verpleegster met een weldadig ogende voorgevel. Zonder aarzeling stapte Roel op Ann af, maar zij wees hem koel en hautaine af met de woorden:
“I know what all you young Dutchmen want, but I never do it the first time.”
Roel leek door de koele afwijzing geenszins uit het veld geslagen en gaf ten afscheid Ann de hand en sprak: “Then I see you tomorrow.”
En Roel hield woord. De volgende avond meldde hij zich opnieuw bij de Ladiesmess, stapte direct op Ann af en zij vervulde haar belofte en zijn verwachting.